Hieronder een van de vele ZEER SCHOKKENDE brieven, van kanker-patiënten die, nagenoeg allen, regulier waren uitbehandeld en hun heil (met succes) zochten in de therapie van Dr.Simoncini. Het betreft hier een brief (aan zijn vriend) van een bijna 80-jarige man, Don genaamd.
Zijn behandeling en van vele anderen (bijna 60) werden abrupt afgebroken door de, in mijn ogen schandalige/misdadige inval/overval in de kliniek (medio oktober en daarna nogmaals medio december 2007), door de Medische Inspectie te Utrecht in opdracht van, waarschijnlijk, het OM. Overwogen wordt om hiertegen een gerechtelijke procedure op te starten.
Het betreft/betrof hier behandelingen van hoofdzakelijk regulier uitbehandelde patienten die op vrijwillige basis (zelfbe-schikkingsrecht) deze therapie ondergingen, en nogmaals met succes. Een groot aantal van deze brieven zijn inmiddels (door) gestuurt naar de Medische Inspectie te Utrecht. Wordt vervolgd...
----------------------------------------------------------------------------------
Dag Reino,
Nog even kom ik terug op onze telefoongesprekken met betrekking tot de situatie die is ontstaan na het verbod van de Inspectie te Utrecht om de natriumbicarbonaat-behandelingen in B.........te continueren.
Die situatie kan ik, voor onze mede-patiënten, maar met één woord omschrijven: miserabel. Vorige week, vrijdag 14 december 2007 was ik ongeveer de hele dag op de kliniek in ......om psychisch aangeslagen mede-patiënten en lotgenoten proberen een beetje te helpen met de verwerking van het afschuwelijke trauma dat bij heel veel van ons is ontstaan door de immorele sluiting van de natriumbicarbonaat afdeling door de Inspectie Volksgezondheid uit Utrecht.
Ik heb echt geprobeerd met veel mensen te praten, maar het was zo verschrikkelijk, zo dramatisch; je weet dat ik de oorlog heb meegemaakt, maar sedert mijn eigen onderduiking, arrestatie enzovoort, heb ik nooit meer zoveel ellende en zoveel mateloos verdriet gezien. We zijn nu een paar dagen verder, maar ik ben nog kapot van alle verhalen en gesprekken die ik heb proberen te voeren om mijn mede-mens te helpen.
Die ambtenaren van de inspectie hebben absoluut geen idee wàt ze hebben aangericht. Ik denk dat hun gevoelsniveau niet genoeg ontwikkeld is om te kunnen aanvoelen welke schade ze hun mede-Nederlanders mentaal hebben toegebracht. Het interesseert ze waarschijnlijk ook helemaal niet, maar ik zou het ‘j'accuse’ graag van de daken willen schreeuwen.
Ik stuur een kopie van deze mail naar Utrecht, het interesseert mij totaal niet of ik iets beledigends schrijf en voor de rechter moet komen wegen beledigen van een ambtenaar in funktie. Ik heb vrijdag jl. zoveel diepmenselijke drama's meegemaakt en aangehoord dat ik niet kan begrijpen, echt niet kan begrijpen hoe men vanuit Utrecht zò rücksichtlos een kankerremmende therapie heeft kapot getrapt.
Misschien wil ik wel voor de Rechter komen, maar dan haal ik alle Nederlandse media er zeker bij - er bestaat Goddank al interesse - , en ook zo'n 60 patiënten die de therapie hebben gevolgd, zoals ik dat zelf ook deed.
En ik leef nòg, tegen alle prognose's van drie UMC 's in. Door de manier van optreden heeft de inspectie er nu wel voor gezorgd dat we, qua therapie, weer terugzijn in eenzelfde situatie als abortus zo'n 25 jaar geleden. Mevrouw die en die.... doet het wel even en.... de schimmige dokter..... daar kun je ook terecht.
Maar een cleane kliniek, zoals in...... , alles steriel, naalden die meteen weggegooid werden, regelmatig per kwartier een controle, en wat werkten ze verantwoord; meteen helemaal de nek omdraaien. Zo gaat dat.
Al ga ik prematuur dood - en die kans zit er echt in dank zij de obsessieve overval van de inspectie - mijn metastasen waren geremd, maar zullen nu wel weer gaan groeien. Ik blijf tot mijn dood knokken tegen deze manier van optreden die gehaat wordt door alle patiënten die duidelijk vooruit waren gegaan.
Mijn vrouw en kinderen waren zo verdomde blij dat mijn verslechtering geremd was en dit was nota bene bevestigd door het universitaire ziekenhuis. Als je die patienten nu spreekt zijn het verbitterde mensen. De mensen die ik vorige week heb gesproken waren zo murw geslagen, een paar konden niet eens goed uit hun woorden komen. Zou je dat kunnen kwalificeren als geestelijke wreedheid, of iets van gelijke strekking? Ik ga er deze week toch eens met mijn advokaat over praten. En een bevriend redakteur heeft mij een paar bladen geadviseerd die ook anders zullen reageren dan, zoals hij zei: "de bekende zure mentaliteit van de Volkskrant"
Ik ben gevraagd om mee te werken aan een komend TV programma; ik weet niet òf ik het doe, want als ik aan het woord kom ga ik gedecideerd mijn mening geven over het optreden van die inspectie en dan word ik geheid na afloop geboeid afgevoerd naar de bajes, waarin ik trouwens al eerder gezeten heb in de oorlog. Ik geloof ook niet dat ik mijn vrouw dat wil aandoen, zij heeft verd..... al genoeg verdriet nu, door die ambtenaren uit Utrecht.
Wat wij verder nog voor onze mensen kunnen doen, ik kan je daarop géén antwoord geven op dit moment, geen enkel UMC wil die mensen nog helpen als ze die smerige chemotherapie weigeren. Ongetwijfeld kan de inspectie in Utrecht, die tenslotte waakt voor onze gezondheid , een medicatie adviseren.
Reino als ik medicus was en afgestudeerd als arts, hielp ik al die mensen met natriumbicarbonaat, tot aan het moment dat ik fysiek afgevoerd werd naar de gevangenis.
Je weet dat ik al lang dood had moeten zijn, ik hèb een agressieve kankervorm, maar het enige dat nà de natriumbicarbonaat-behandeling is gebeurd is dat mijn metastasen nog geen mm. per maand zijn gegroeid, en ook dat zou tot stilstand gebracht worden bij behandeling met 8.4 %. Dus ik kan niets doen, op mijn leeftijd ga je geen medicijnen meer studeren.
Ik stuur echt een kopie van deze brief naar Utrecht, laat ze daar maar eens zien wat ze hebben aangericht.
Groeten, Don
PS.
Zou ik iemand beledigd hebben, dan laat me dat siberisch koud. In januari 1945 zat de dood ook al vlak op mijn hielen. En nu is hij ook weer verrekte dichtbij, door het wegvallen van mijn natriumbicar-bonaat-behandeling.
---------------------------------------------------------------------------------
Zijn behandeling en van vele anderen (bijna 60) werden abrupt afgebroken door de, in mijn ogen schandalige/misdadige inval/overval in de kliniek (medio oktober en daarna nogmaals medio december 2007), door de Medische Inspectie te Utrecht in opdracht van, waarschijnlijk, het OM. Overwogen wordt om hiertegen een gerechtelijke procedure op te starten.
Het betreft/betrof hier behandelingen van hoofdzakelijk regulier uitbehandelde patienten die op vrijwillige basis (zelfbe-schikkingsrecht) deze therapie ondergingen, en nogmaals met succes. Een groot aantal van deze brieven zijn inmiddels (door) gestuurt naar de Medische Inspectie te Utrecht. Wordt vervolgd...
----------------------------------------------------------------------------------
Dag Reino,
Nog even kom ik terug op onze telefoongesprekken met betrekking tot de situatie die is ontstaan na het verbod van de Inspectie te Utrecht om de natriumbicarbonaat-behandelingen in B.........te continueren.
Die situatie kan ik, voor onze mede-patiënten, maar met één woord omschrijven: miserabel. Vorige week, vrijdag 14 december 2007 was ik ongeveer de hele dag op de kliniek in ......om psychisch aangeslagen mede-patiënten en lotgenoten proberen een beetje te helpen met de verwerking van het afschuwelijke trauma dat bij heel veel van ons is ontstaan door de immorele sluiting van de natriumbicarbonaat afdeling door de Inspectie Volksgezondheid uit Utrecht.
Ik heb echt geprobeerd met veel mensen te praten, maar het was zo verschrikkelijk, zo dramatisch; je weet dat ik de oorlog heb meegemaakt, maar sedert mijn eigen onderduiking, arrestatie enzovoort, heb ik nooit meer zoveel ellende en zoveel mateloos verdriet gezien. We zijn nu een paar dagen verder, maar ik ben nog kapot van alle verhalen en gesprekken die ik heb proberen te voeren om mijn mede-mens te helpen.
Die ambtenaren van de inspectie hebben absoluut geen idee wàt ze hebben aangericht. Ik denk dat hun gevoelsniveau niet genoeg ontwikkeld is om te kunnen aanvoelen welke schade ze hun mede-Nederlanders mentaal hebben toegebracht. Het interesseert ze waarschijnlijk ook helemaal niet, maar ik zou het ‘j'accuse’ graag van de daken willen schreeuwen.
Ik stuur een kopie van deze mail naar Utrecht, het interesseert mij totaal niet of ik iets beledigends schrijf en voor de rechter moet komen wegen beledigen van een ambtenaar in funktie. Ik heb vrijdag jl. zoveel diepmenselijke drama's meegemaakt en aangehoord dat ik niet kan begrijpen, echt niet kan begrijpen hoe men vanuit Utrecht zò rücksichtlos een kankerremmende therapie heeft kapot getrapt.
Misschien wil ik wel voor de Rechter komen, maar dan haal ik alle Nederlandse media er zeker bij - er bestaat Goddank al interesse - , en ook zo'n 60 patiënten die de therapie hebben gevolgd, zoals ik dat zelf ook deed.
En ik leef nòg, tegen alle prognose's van drie UMC 's in. Door de manier van optreden heeft de inspectie er nu wel voor gezorgd dat we, qua therapie, weer terugzijn in eenzelfde situatie als abortus zo'n 25 jaar geleden. Mevrouw die en die.... doet het wel even en.... de schimmige dokter..... daar kun je ook terecht.
Maar een cleane kliniek, zoals in...... , alles steriel, naalden die meteen weggegooid werden, regelmatig per kwartier een controle, en wat werkten ze verantwoord; meteen helemaal de nek omdraaien. Zo gaat dat.
Al ga ik prematuur dood - en die kans zit er echt in dank zij de obsessieve overval van de inspectie - mijn metastasen waren geremd, maar zullen nu wel weer gaan groeien. Ik blijf tot mijn dood knokken tegen deze manier van optreden die gehaat wordt door alle patiënten die duidelijk vooruit waren gegaan.
Mijn vrouw en kinderen waren zo verdomde blij dat mijn verslechtering geremd was en dit was nota bene bevestigd door het universitaire ziekenhuis. Als je die patienten nu spreekt zijn het verbitterde mensen. De mensen die ik vorige week heb gesproken waren zo murw geslagen, een paar konden niet eens goed uit hun woorden komen. Zou je dat kunnen kwalificeren als geestelijke wreedheid, of iets van gelijke strekking? Ik ga er deze week toch eens met mijn advokaat over praten. En een bevriend redakteur heeft mij een paar bladen geadviseerd die ook anders zullen reageren dan, zoals hij zei: "de bekende zure mentaliteit van de Volkskrant"
Ik ben gevraagd om mee te werken aan een komend TV programma; ik weet niet òf ik het doe, want als ik aan het woord kom ga ik gedecideerd mijn mening geven over het optreden van die inspectie en dan word ik geheid na afloop geboeid afgevoerd naar de bajes, waarin ik trouwens al eerder gezeten heb in de oorlog. Ik geloof ook niet dat ik mijn vrouw dat wil aandoen, zij heeft verd..... al genoeg verdriet nu, door die ambtenaren uit Utrecht.
Wat wij verder nog voor onze mensen kunnen doen, ik kan je daarop géén antwoord geven op dit moment, geen enkel UMC wil die mensen nog helpen als ze die smerige chemotherapie weigeren. Ongetwijfeld kan de inspectie in Utrecht, die tenslotte waakt voor onze gezondheid , een medicatie adviseren.
Reino als ik medicus was en afgestudeerd als arts, hielp ik al die mensen met natriumbicarbonaat, tot aan het moment dat ik fysiek afgevoerd werd naar de gevangenis.
Je weet dat ik al lang dood had moeten zijn, ik hèb een agressieve kankervorm, maar het enige dat nà de natriumbicarbonaat-behandeling is gebeurd is dat mijn metastasen nog geen mm. per maand zijn gegroeid, en ook dat zou tot stilstand gebracht worden bij behandeling met 8.4 %. Dus ik kan niets doen, op mijn leeftijd ga je geen medicijnen meer studeren.
Ik stuur echt een kopie van deze brief naar Utrecht, laat ze daar maar eens zien wat ze hebben aangericht.
Groeten, Don
PS.
Zou ik iemand beledigd hebben, dan laat me dat siberisch koud. In januari 1945 zat de dood ook al vlak op mijn hielen. En nu is hij ook weer verrekte dichtbij, door het wegvallen van mijn natriumbicar-bonaat-behandeling.
---------------------------------------------------------------------------------
Zie op: http://www.grenswetenschap.nl/permalink.asp?grens=1508&p=6#startPag waar deze brief ook is gepubliceerd door Franco (bij mij/ons bekend) op 28 december 2007. Onderwerp: Henk Trentelman en kanker (einde+video).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten